Με την έναρξη της Επανάστασης του 1821, συγκροτήθηκαν Τοπικές Κυβερνήσεις ή αλλιώς «Τοπικοί Οργανισμοί» για την οργάνωση του Αγώνα : H Πελοποννησιακή Γερουσία στην Πελοπόννησο, η Γερουσία στη Δυτική Στερεά και ο Άρειος Πάγος στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα. Επειδή όμως οι τοπικές κυβερνήσεις αδυνατούσαν να συντονίσουν την Επανάσταση στο σύνολό της, κρίθηκε απαραίτητη η ύπαρξη μίας κεντρικής πολιτικής εξουσίας.

Η Πρώτη Δημοκρατική λειτουργία του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους κατά την Επανάσταση του 1821, με σκοπό τη δημιουργία μίας κεντρικής πολιτικής εξουσίας, στηρίχτηκε στην Α΄ Εθνοσυνέλευση και στο Βουλευτικό Σώμα που εκλέχτηκε από αυτήν τη Συνέλευση, τον Ιανουάριο του 1822.

Η Α' Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου, η οποία ξεκίνησε στις 21 Δεκεμβρίου του 1821 και τελείωσε στις 15 Ιανουαρίου του 1822, συνέταξε και ψήφισε την 1η Ιανουαρίου του 1822 το Προσωρινό Πολίτευμα της Ελλάδας, δημοσίευσε τη "Διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης" με την οποία διακηρύχθηκε η ανεξαρτησία των Ελλήνων, συγκρότησε την Εθνική Διοίκηση, εξέλεξε το Βουλευτικό Σώμα και καθόρισε την στρατιωτική δομή του Ελληνικού Κράτους. Πρωτεύουσα του νέου κράτους ορίστηκε η Κόρινθος, oργανώθηκαν Υπουργεία και ρυθμίστηκε η απονομή Δικαιοσύνης.

Στη Διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης φαίνεται η απόφαση των Ελλήνων να ανακηρύξουν την πολιτική τους ύπαρξη και την ανεξαρτησία της Ελλάδος.
Συγκεκριμένα η Διακήρυξη αναφέρει: "Το Ελληνικόν Έθνος, το υπό την φρικώδη Οθωμανικήν δυναστείαν, μη δυνάμενον να φέρη τον βαρύτατον και απαραδειγμάτιστον ζυγόν της τυραννίας, και αποσείσαν αυτόν με μεγάλας θυσίας, κηρήττει σήμερον δια των νομίμων Παραστατών του, εις Εθνικήν συνηγμένων Συνέλευσιν, ενώπιον Θεού και ανθρώπων, την πολιτικήν αυτού ύπαρξιν και ανεξαρτησίαν."

Ως αποτέλεσμα όλων των παραπάνω, υπήρξε η δημιουργία ενός οργανωμένου ανεξάρτητου κράτους, το οποίο στη συνέχεια θα υποχρέωνε όλους στην αναγνώρισή του.

Η Συνέλευση είχε αναθέσει σε 12μελή επιτροπή την οργάνωση της πρώτης Ελληνικής Βουλής. Η επιτροπή αυτή έφερε στην Συνέλευση το κείμενο του "Προσωρινού Πολιτεύματος της Ελλάδος", στο οποίο φαίνεται η επίδρασή του από τα Γαλλικά Συντάγματα του 1793 και του 1795, καθώς επίσης και από το Αμερικάνικο Σύνταγμα του 1787. Το "Προσωρινό Πολίτευμα της Ελλάδος" αποτελείται από 5 ενότητες και 110 άρθρα, μέσα από τα οποία το Πολίτευμα χαρακτηρίζεται αντιαπολυταρχικό και ταυτόχρονα θεσπίζει πολυαρχική εξουσία.

Στα μέσα του 1822 φαινόταν ότι στην συνείδηση των Ελλήνων οι στρατιωτικοί υπερτερούσαν των πολιτικών, έχοντας μάλιστα αποκτήσει και την εύνοια της Πελοποννησιακής Γερουσίας. Έτσι το τέλος του 1822 βρίσκει στην πολιτική σκηνή της Ελλάδος δύο παρατάξεις, την παράταξη των Πολιτικών και την παράταξη των Στρατιωτικών, σε προεκλογικό αναβρασμό, να διεκδικούν την εξουσία μέσω της Β' Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων.

Η Β΄ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων ξεκίνησε στις 29 Μαρτίου του 1823 με Πρόεδρο τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και τελείωσε στις 30 Απριλίου του 1823 στο Άστρος Κυνουρίας. Στις 13 Απριλίου του 1823 αναθεωρήθηκε το "Προσωρινό Πολίτευμα της Ελλάδας", που είχε ψηφιστεί την 1η Ιανουαρίου του 1822 από την Α' Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου.

Το νέο αναθεωρημένο Σύνταγμα ονομάστηκε «Νόμος της Επιδαύρου», γιατί βασίστηκε στο Σύνταγμα της Επιδαύρου και με αυτό αναγνωρίστηκαν οι βασικές αρχές του Προσωρινού Πολιτεύματος της Ελλάδας (όπως είχαν ψηφιστεί από την Α΄ Εθνοσυνέλευση) και καταργήθηκαν τα τοπικά κέντρα εξουσίας (Πελοποννησιακή Γερουσία, Γερουσία Δυτικής Χέρσου Ελλάδας και του Αρείου Πάγου), προκειμένου να ενισχυθεί η κεντρική διοίκηση.

Με τον «Νόμο της Επιδαύρου», ενισχύθηκε η θέση του Βουλευτικού Σώματος έναντι του Εκτελεστικού Σώματος, που παρέμεινε 5μελές, αλλά η εκλογή των Μελών του θα γινόταν από το Βουλευτικό Σώμα.

Το αναθεωρημένο Σύνταγμα είχε φιλελλεύθερες διατάξεις που καταργούσαν τα "σκλαβοπάζαρα", τη δουλεία και καθιέρωναν την ελευθεροτυπία και την επαύξηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ελλήνων σε δικαστικά ζητήματα. Ταυτόχρονα διόριζε εννεαμελή επιτροπή για τη σύνταξη του πρώτου ποινικού κώδικα, ψήφιζε τον πρώτο προϋπολογισμό του Ελληνικού κράτους και προέβλεπε την ενοικίαση εθνικών κτημάτων και τους τελωνειακούς δασμούς.

Δημιούργησε τακτικό στρατό και ναυτικό στόλο, με επικεφαλείς 3μελείς επιτροπές, στα αντίστοιχα Υπουργεία, κατήργησε τη θέση του Αρχιστράτηγου που κατείχε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, καθώς και τη θέση του Αρχιγραμματέως της Επικράτειας που την αντικατέστησε με τη θέση του Γενικού Γραμματέα.

Επίσης δημιούργησε επτά Υπουργεία: α. Το Υπουργείο Οικονομικών, β. Το Υπουργείο Εσωτερικών, γ. Το Υπουργείο Δικαιοσύνης, δ. Το Υπουργείο Λατρείας, ε. Το Υπουργείο Αστυνομίας, στ. Το Υπουργείο Πολεμικών, και ζ. Το Υπουργείο των Ναυτικών. Την εκπαίδευση την είχε αναλάβει το Βουλευτικό Σώμα, ενώ τη γενική εποπτεία της εκπαίδευσης την είχε αναλάβει το Υπουργείο Εσωτερικών.

Τέλος η Συνέλευση ψήφισε τη διαίρεση του Νέου Ελληνικού Κράτους σε Επαρχίες, στις οποίες υπήρχαν οι Πόλεις, οι Κωμοπόλεις και τα Χωριά. Διοικητής κάθε Επαρχίας ήταν ο Έπαρχος και τη Διοίκηση των χωριών την ανελάμβαναν οι Δημογέροντες.

Από τις αρχές του 1825, φάνηκε ότι τίποτα δεν πήγαινε καλά με την Ελληνική Επανάσταση και ότι υπήρχε επιτακτική ανάγκη να συγκλιθεί νέα Εθνοσυνέλευση, η Γ' Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων, για να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο που εγκυμονούσε και οδηγούσε την Επανάσταση σε αποτυχία.

Είχε αποφασιστεί, η Γ΄ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων, να γίνει αρχικά στο Άργος τα Χριστούγεννα του 1825, αλλά στη συνέχεια άλλαξαν την αρχική τοποθεσία και αντί για το Άργος, πρότειναν να γίνει στα Μέγαρα.

Τελικά η Γ' Εθνοσυνέλευση συγκλήθηκε στη Νέα Επίδαυρο και σε αυτή υπήρξαν δύο αντιμαχόμενες πολιτικές παρατάξεις : α. η Αγγλική με επικεφαλή τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και τους οπλαρχηγούς της Πελοποννήσου και β. η Γαλλική με επικεφαλή τον Ιωάννη Κωλέττη και τον Γεώργιο Κουντουριώτη.

Η Συνέλευση της Νέας Επιδαύρου είχε ως κύρια θέματα α. την αναθεώρηση του Προσωρινού Πολιτεύματος της Ελλάδας και β. την εξεύρεση λύσης του προβλήματος μεταξύ της Επαναστατημένης Ελλάδας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με την μεσολάβηση της Αγγλίας.

Η Συνέλευση αυτή ξεκίνησε τις εργασίες της στις 6 Απριλίου του 1826 με Πρόεδρο τον Πανούτσο Νοταρά και αποφάσισε την παύση της "Προσωρινής Διοίκησης της Ελλάδος" (όπως αυτή είχε συσταθεί από την Α΄ Εθνοσυνέλευση του 1822), ενώ ταυτόχρονα απόλυσε το σύνολο των υπαλλήλων της Διοικήσεως.

Αντί της "Προσωρινής Διοίκησης της Ελλάδος" που καταργήθηκε, η Συνέλευση αποφάσισε τη δημιουργία Νέας Κυβέρνησης με την επωνυμία "Διοικητική Επιτροπή της Ελλάδος", της οποίας οι αρμοδιότητες καθορίστηκαν από το Θ' ψήφισμα της 13ης Απριλίου του 1826. Η "Διοικητική Επιτροπή της Ελλάδος" αποτελείτο από 11 μέλη με Πρόεδρο τον Ανδρέα Ζαϊμη και το πρώτο μέλημά της ήταν να διορίσει σε κάθε Επαρχία, Εφόρους οι οποίοι θα διοικούσαν μαζί με τις Τοπικές Αρχές.

Επίσης η Συνέλευση αποφάσισε τη δημιουργία μιας 13μελούς "Επιτροπής της Συνελεύσεως", η οποία λειτούργησε από τις 12 Απριλίου του 1826 έως τις 16 Φεβρουαρίου του 1827.

Λόγω της πτώσεως του Μεσολογγίου στις 10 Απριλίου του 1826, η Εθνοσυνέλευση αποφάσισε την παύση των εργασιών της.

Στις 16 Απριλίου επισημοποιήθηκε η αναστολή των εργασιών της Γ' Εθνοσυνέλευσης, με σκοπό να συνεχιστεί την 1η Σεπτεμβρίου του 1826 στο Ναύπλιο. Η απόφαση αυτή αναιρέθηκε, γιατί στο Ναύπλιο γίνονταν συχνά ταραχές και η Κυβέρνηση είχε αναγκαστεί να εδρεύει στο Μπούρτζι του Ναυπλίου.

Ταυτόχρονα η Συνέλευση ανέθεσε στην "Επιτροπή της Συνελεύσεως" :
α. την έρευνα του Υπουργείου Οικονομικών και του αποθέματος του Εθνικού Ταμείου,
β. την διερεύνηση για τα πεπραγμένα σε σχέση με το δάνειο του Λονδίνου,
γ. την εξεύρεση εξωτερικής οικονομικής βοήθειας,
δ. την εκ νέου έναρξη και συνέχιση της Γ' Εθνοσυνέλευσης και
ε. την σύναψη ανακωχής με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, με τη μεσολάβηση του Άγγλου πρέσβη στην Κωνσταντινούπολη Στράτφορντ Κάννιγκ, με τους παρακάτω όρους:

1. Να γίνει ανακωχή με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, αμέσως μετά το τέλος των διαπραγματεύσεων.
2. Το νέο Κράτος να αποτελείται από την Πελοπόννησο, τη Στερεά Ελλάδα, την Κρήτη και τα νησιά του Αιγαίου.
3. Να παραδώσουν οι οθωμανοί τις περιοχές που κατείχαν μέσα στα παραπάνω εδάφη και να μην έχουν μόνιμες κατοικίες στην Ελλάδα.
4. Να μην αναμιγνύεται η Οθωμανική Αυτοκρατορία στα εσωτερικά των Ελλήνων.
5. Η Ελλάδα να δημιουργήσει μόνιμο στρατό και ναυτικό για την προάσπισή της.
6. Η Ελλάδα να πληρώνει κάθε χρόνο φόρο υποτέλειας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
7. Η Αγγλία να εγγυηθεί για τη σύναψη της ανακωχής και της συμβιβαστικης λύσης μεταξύ της Ελλάδος και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Πριν αναστείλει τις εργασίες της η Γ΄ Εθνοσυνέλευση της Νέας Επιδαύρου, με το ΙΕ' ψήφισμα της 16ης Απριλίου του 1826, δημιούργησε Κεντρικό Εγκληματικό Δικαστήριο που αποτελούνταν από 5 μέλη, τα οποία θα εκλέγονταν από την Επιτροπή της Συνελεύσεως και θα λειτουργούσε στο Ναύπλιο.

Η Γ΄ Εθνοσυνέλευση προσπάθησε να συνεχίσει τις εργασίες της στην Ερμιόνη από τις 11 Φεβρουαρίου μέχρι τις 26 Μαρτίου του 1827. Δεν αναγνωρίστηκε όμως ως επίσημη Γ΄ Εθνοσυνέλευση, καθώς το 1/3 του Σώματος των Πληρεξουσίων της Νέας Επιδαύρου ήταν στην Αίγινα, λόγω πολιτικών αντιπαραθέσεων.

Τελικά οι εργασίες της Γ' Εθνοσυνέλευσης συνεχίστηκαν και ολοκληρώθηκαν στην Τροιζήνα, την ανοιξη του 1827. Στη Συνέλευση αυτη το Προσωρινό Πολίτεύμα της Ελλάδας του 1823 αντικαταστάθηκε από το «Πολιτικόν Σύνταγμα της Ελλάδος» του 1827 και εκλέχτηκε ως Κυβερνήτης της Ελλάδας ο Ιωάννης Καποδίστριας.