Βουλή των Ελλήνων (1 Μαΐου 1827 - 18 Ιανουαρίου 1828)

Η Γ΄ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας, ψηφίζοντας την 1/5/1827 το Πολιτικό Σύνταγμα της Ελλάδας και ακολουθώντας τη σύγχρονη πολιτειολογική σκέψη, προσδιόριζε και κατοχύρωνε με σαφή διάκριση τις λειτουργικές εξουσίες του κράτους ως εξής: «Ανέθετε την Νομοθετική εξουσία στο Σώμα των Πληρεξουσίων (Αντιπροσώπων του λαού), την Βουλή», και την Εκτελεστική εξουσία στον Κυβερνήτη, Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος είχε επταετή θητεία. Οι εργασίες της Βουλής ξεκίνησαν στις 20 Ιουνίου 1827 και περατώθηκαν στις 18 Ιανουαρίου 1828.

Ο τρόπος με τον οποίο εκλέγονταν οι βουλευτές, ορίστηκε από την ψήφιση ειδικού εκλογικού νόμου, ο οποίος, μεταξύ των άλλων, όριζε :
α. Η θητεία των βουλευτών ήταν τριετής
β. Οι βουλευτές δεν μπορούσαν να έχουν δεύτερη συνεχή θητεία
γ. Οι βουλευτές συμμετείχαν σε επιτροπές, τις αρμοδιότητες των οποίων όριζε το Βουλευτικό Σώμα.
δ. Οι βουλευτές δεν μπορούσαν να έχουν ταυτόχρονα και άλλο δημόσιο αξίωμα ή να έχουν άλλα έσοδα από το Κράτος.

Ετσι οι παραπάνω συνταγματικές ρυθμίσεις του εκλογικού νόμου απέβλεπαν στη μη «επαγγελματοποίηση» του βουλευτικού αξιώματος.

Σχετικά με την επικύρωση των νόμων, ο Κυβερνήτης και κάθε βουλευτής μπορούσε να προτείνει προς ψήφιση στη Βουλή τα σχέδια κάποιου νόμου, τον οποίο η Βουλή μπορούσε να επικυρώσει ή όχι, ενώ ο Κυβερνήτης μπορούσε να ασκήσει μόνο αναβλητική αρνησικυρία.

Σχετικά με τη λειτουργία της Βουλής, στις λειτουργίες του "Βουλευτικού" (15 Ιανουαρίου 1822 - 17 Απριλίου 1826), προστέθηκε η δυνατότητα σύγκλησης έκτακτης συνεδρίασης κατόπιν σχετικού αιτήματος από τουλάχιστον είκοσι παρόντες βουλευτές, καθώς επίσης ορίστηκε ότι ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος του Σώματος αναπληρώνονταν από τον γηραιότερο βουλευτή, όταν αυτοί απουσίαζαν.

Με την ψήφιση του κανονισμού "Τάξις των Συνεδριάσεων της Βουλής" (21/6/1827), καθορίστηκαν οι αρμοδιότητες του προέδρου, οι υποχρεώσεις των βουλευτών και ρυθμίστηκαν μία σειρά από ειδικότερα ζητήματα.

Η Βουλή διαλύθηκε, κατόπιν προτάσεως του Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, σύμφωνα με τον Νόμο αρ. 58, στις 18 Ιανουαρίου 1828.

Βουλή των Ελλήνων:
Όρκος των Βουλευτών του 1827

"Ορκίζομαι εις το όνομα του Υψίστου, να διατηρήσω απαρασαλεύτως τους θεμελιώδεις νόμους της Ελληνικής Πολιτείας και εις καμμίαν περίστασιν και διά καμμίαν πρόφασιν να μη παρεκτραπώ, μηδέ να υποφέρω να παρεκτραπώσιν άλλοι απ' αυτούς· να είμαι πάντοτε υπέρμαχος της ανεξαρτησίας του Έθνους μου και της κοινής και μερικής ελευθερίας των συμπολιτών μου και να συνεισφέρω με όλας μου τας δυνάμεις εις διατήρησιν και αύξησιν και κοινής και ατομικής ευδαιμονίας των Ελλήνων.
Ορκίζομαι, προσέτι, να μη λάβω ποτέ, από κανέναν, διά καμμίαν πρόφασιν, αμέσως ή εμμέσως, το παραμικρόν δώρον διά να δώσω την ψήφον μου κατά την αρέσκειαν άλλου και εναντίον της συνειδήσεώς μου. "