Το Πρωτόκολλο της ανεξαρτησίας του Ελληνικού κράτους (γνωστό και ως Πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1830) υπογράφτηκε από την Αγγλία, την Γαλλία και την Ρωσία στις 3 Φεβρουαρίου του 1830.

Ήταν η πρώτη επίσημη, διεθνής διπλωματική πράξη που αναγνώριζε την Ελλάδα ως κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος με όλα τα δικαιώματα –πολιτικά, διοικητικά, εμπορικά– που εκπορεύονταν από την ανεξαρτησία της, το οποίο θα επεκτεινόταν νότια της συνοριακής γραμμής που όριζαν οι ποταμοί Αχελώος και Σπερχειός.

Πρώτος Κυβερνήτης του νεοσύστατου κράτους (1830-1831) υπήρξε ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο οποίος ήδη από το 1828 είχε φθάσει στην Ελλάδα ως Κυβερνήτης, μετά από ψήφισμα της Γ’ Εθνοσυνέλευσης της Τροιζήνας την 1η Απριλίου 1827).

Με τη Συνθήκη οριζόταν επίσης ότι πολίτευμα του ελληνικού κράτους θα ήταν η μοναρχία και ο ηγεμόνας του θα είχε τον τίτλο “Ηγεμών Κυριάρχης της Ελλάδος”. Για τη θέση του μονάρχη οι συμβαλλόμενες χώρες επέλεξαν τον πρίγκιπα Λεοπόλδο του Σαξ-Κόμπουργκ & Γκότα (μετέπειτα Βασιλιά του Βελγίου), ο οποίος, παρά την αρχική του αποδοχή, τελικά δεν δέχτηκε την πρότασή τους.

Τα 8 πρώτα Άρθρα της Διάσκεψης του Λονδίνου, στις 3 Φεβρουαρίου του 1830

Το Άρθρο 1 αναφέρεται στη Διακήρυξη της Πολιτικής Ανεξαρτησίας της Ελλάδος, σύμφωνα με το οποίο το Συνέδριο πρότεινε να αναγνωριστεί διεθνώς η ίδρυση του Νέου Ελληνικού Κράτους. "Η Ελλάς θέλει σχηματίσει εν Κράτος ανεξάρτητον, και θέλει χαίρει όλα τα δίκαια, πολιτικά, διοικητικά και εμπορικά, τα προσπεφυκότα εις εντελή ανεξαρτησίαν."

Το Άρθρο 2 αναφέρεται στη Συνοριακή Γραμμή μεταξύ του Ελληνικού και του Οθωμανικού Κράτους, σύμφωνα με το οποίο το Συνέδριο πρότεινε τα εξής: "... Η διοριστική γραμμή των συνόρων της Ελλάδος, αρξαμένη απο τας εκβολάς του Ασπροποτάμου, θέλει ανατρέξει τον ποταμόν αυτόν έως κατέναντι της λίμνης του Αγγελοκάστρου, και διασχίσασα τόσον αυτήν την λίμνην όσον και τας του Βραχωρίου και της Σταυροβίτσας, θέλει καταλήξει εις το όρος Άρτοτίνα, εξ ου θέλει ακολουθήσει την κορυφήν του όρους Οίτης, έως τον κόλπον του Ζητουνίου, εις τον οποίον θέλει καταντήσει προς τας εκβολάς του Σπερχειού. Όλαι αι χώραι και τόποι κείμενοι προς μεσημβρίαν αυτής της γραμμής... θέλουν ανήκει εις την Ελλάδα... Θέλουν ανήκει ωσαύτως εις την Ελλάδα η νήσος Εύβοια ολόκληρος, αι Δαιμονόνησοι, η νήσος Σκύρος και οι νήσοι, αι εγνωσμέναι το αρχαίον υπό το όνομα Κυκλάδες, συμπεριλαμβανομένης και της νήσου Αμοργού, κείμεναι μεταξύ του 36 και 39 βαθμού πλάτους βορείου, και του 26 βαθμού μήκους ανατολικού του μεσημβρινού του Γρενβίσχ."

Το Άρθρο 3 αναφέρεται στο είδος του Πολιτεύματος του Νέου Ελληνικού Κράτους, σύμφωνα με το οποίο το Συνέδριο πρότεινε τα εξής: "Η Ελληνική Κυβέρνησις θέλει είναι μοναρχική και κληρονομική κατά τάξιν πρωτοτοκίας. Θέλει εμπιστευθή εις ένα ηγεμόνα, όστις δεν θέλει είναι δυνατόν να εκλεχθή μεταξύ των οικογενειών των βασιλευουσών εις τας Επικρατείας, τας υπογραψάσας την συνθήκην της 6 Ιουλίου 1827, και θέλει φέρει τον τίτλον 'Ηγεμών Κυριάρχης της Ελλάδος'. Η Εκλογή αυτού του Ηγεμόνος θέλει είναι το αντικείμενον διακοινώσεων και συμφωνιών μεταγενεστέρων."

Το Άρθρο 4 αναφέρεται στην επίτευξη ειρήνης μεταξύ του Ελληνικού και του Οθωμανικού Κράτους, καθώς και στην ανάπτυξη της Ναυτιλίας και του Εμπορίου στο Αιγαίο, σύμφωνα με το οποίο το Συνέδριο πρότεινε τα εξής: "Άμα τα άρθρα του παρόντος Πρωτοκόλλου ήθελον γνωστοποιηθή εις τα ενδιαφερόμενα μέρη, η μεταξύ του Οθωμανικού κράτους και της Ελλάδος ειρήνη θέλει εκλαμβάνεσθαι αποκατεστημένη εξ' αυτού του γεγονότος. Και εκάτερα τα Κράτη θέλουν προσφέρεσθαι προς τους υπηκόους εκατέρων αμοιβαίως ως προς τα δίκαια του εμπορίου και της ναυτιλίας, καθώς προς τους υπηκόους των άλλων Επικρατειών, των εν ειρήνη μετά του Οθωμανικού Κράτους και της Ελλάδος."

Το Άρθρο 5 αναφέρεται στην εξασφάλιση αμνηστείας στους Έλληνες και Οθωμανούς, οι οποίοι συμμετείχαν στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο από το 1821 έως το 1830, σύμφωνα με το οποίο το Συνέδριο πρότεινε τα εξής: "την απόδοση πλήρους και ολοσχερούς αμνηστείας παρά της Οθωμανικής Πύλης και παρά της Ελληνικής Κυβερνήσεως και στους Έλληνες και στους Οθωμανούς."

Το Άρθρο 6 αναφέρεται στο δικαίωμα μετανάστευσης των Ελλήνων που διέμεναν στην Τουρκία, σύμφωνα με το οποίο το Συνέδριο πρότεινε τα εξής: "Προέβλεπε θέσπιση δικαιώματος μεταναστεύσεως στους Έλληνες της Τουρκίας, που επιθυμούσαν να εγκατασταθούν στην Ελλάδα και εις τους κατοίκους της Ελλάδος, οίτινες ήθελον επιθυμήσει να μεταφερθώσιν εις τόπον Οθωμανικόν"

Το Άρθρο 7 αναφέρεται και στους Έλληνες και στους Οθωμανούς, σύμφωνα με το οποίο το Συνέδριο τους προέτρεπε ως εξής: "αξιωνόταν από τους Έλληνες και από τους Τούρκους να συμμορφωθούν το συντομότερο προς τη νέα συνοριακή γραμμή, αποσύροντας αμοιβαία όλες τις θαλάσσιες και πεζικές δυνάμεις τους από τας νήσους, φρούρια και χώρας που κατείχαν πέρα από τη συνοριακή αυτή γραμμή."

Το Άρθρο 8 αναφέρεται στην επέμβαση των "Τριών Δυνάμεων" ως εγγυήτριες δυνάμεις,σύμφωνα με το οποίο το Συνέδριο πρότεινε τα εξής: "Εκάστη των τριών Αυλών φυλάττει την διά του έκτου άρθρου της συνθήκης της 6ης Ιουλίου εξασφαλιζομένην εξουσίαν του να εγγυάται περί του όλου των προηγουμένων συμβιβασμών και άρθρων. Αι περί εγγυήσεως πράξεις, εάν γενώσι, θέλουν συνταχθή χωριστά. Η ενέργεια και το αποτέλεσμα διαφόρων αυτών πράξεων, θέλουν γενή, κατά συνέπειαν του άνω ειρημένου άρθρου, το αντικείμενοσ μεταγενέστερον συνθηκων των Υψηλών Δυνάμεων, και κανέν στράτευμα ανήκον εις τινα των συνταξασών την συνθήκην Τριών Δυνάμεων δεν θέλει δυνηθή να εμβή εις το έδαφος του Ελληνικού νέου Κράτους, άνευ συγκαταθέσεως των δύο ετέρων Αυλών των υπογραψασών των συνθήκην."

Το Πρωτόκολλο του Λονδίνου, 3 Φεβρουαρίου 1830

Αντίγραφο του Πρωτοκόλλου του Λονδίνου, του βασικού Πρωτοκόλλου της Ανεξαρτησίας, όπως επιδόθηκε στην Υψηλή Πύλη από τους Πρεσβευτές των Μεγάλων Δυνάμεων στις 8 Απριλίου 1830. Πρόκειται για την πρώτη επίσημη διεθνή πράξη με την οποία αναγνωρίστηκε η Ελλάδα ως πλήρως ανεξάρτητο κράτος.

Πηγή : www.200years.mfa.gr

+

+

+

+