ΠΕΤΙΜΕΖΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ (1785-1872)
Γεννήθηκε στα Σουδενά Καλαβρύτων και ήταν γιος του αρματωλού Αθανασίου, γόνου της ιστορικής οικογένειας των Πετιμεζάδων. Το 1804 κατέφυγε στη Ζάκυνθο ύστερα από την δολοφονία του πατέρα του και κατατάχθηκε στον ρωσικό στρατό. Μυήθηκε στην Φιλική Εταιρία και ανέλαβε τη μύηση του Οδυσσέα Ανδρούτσου στη Στερεά Ελλάδα.
Στη συνέχεια συνεργαζόμενος με τον γιο του Αλή Πασά τον Βελή οργάνωσε με άλλους Πετμεζαίους κίνημα. Παρέστη στην Αγία Λαύρα κατά τη κήρυξη της επανάστασης την 25 Μαρτίου, γεγονός που αναφέρεται στην αυτοβιογραφία του και σε τιμητικά επικήδεια ψηφίσματα του Ηγουμενοσυμβουλίου της Αγίας Λαύρας και του τότε Δημάρχου Καλαβρύτων όπου αναφέρουν ότι πρώτος με τον επίσκοπο Γερμανό και τον Ζαΐμη ύψωσε τη σημαία της επανάστασης. Την παρουσία του Βασ. Πετιμεζά στα Καλάβρυτα μαζί με τον αδελφό του Νικόλαο και άλλους οπλαρχηγούς κατά την πολιορκία των εκεί Τούρκων αναφέρει και ο Σπηλιάδης.
Στη συνέχεια ο Πετιμεζάς λαμβάνοντας το βαθμό του στρατηγού μετείχε του Αγώνα κατά του Δράμαλη, όπου και συμμετείχε σε πολλές μάχες στην Πελοπόννησο.
Ο Βασίλειος Πετμεζάς εκλέχτηκε αργότερα βουλευτής, γερουσιαστής, αντιπρόσωπος της επαρχίας Καλαβρύτων στις διάφορες εθνοσυνελεύσεις και μετά την απελευθέρωση συνέχισε βουλευτής και γερουσιαστής ενώ προς το τέλος της ζωής του έλαβε τον τίτλο του επίτιμου υπασπιστή του βασιλέα Γεωργίου Α΄.
Μετείχε στην Γ' Εθνική Συνέλευση της Τροιζήνας στις 6 Απριλίου 1826, στην Δ' Εθνική συνέλευση Άργους το 1829, Ε' Εθνική Συνέλευση Άργους και Ναυπλίου το 1831-1832 και στην Εθνική Συνέλευση της 3ης Σεπτεμβρίου το 1843. Είχε εκλεγεί βουλευτής Καλαβρύτων το 1844-1847 και το 1847-1850 και γερουσιαστής το 1861 -1862.
Απεβίωσε την 22 Νοεμβρίου 1872 στο Αίγιο. Κατά τις τελετές της κηδείας του εκδόθηκαν πολλά ψηφίσματα από κρατικές και τοπικές αρχές που υπενθύμιζαν την ένδοξη δράση του. Στο Μουσείο της Σχολής Ευελπίδων φυλάσσεται το αργυρό και επιχρυσωμένο πιστόλι του Β. Πετιμεζά "όπερ είναι το πρώτον κροτήσαν όπλον δια της χειρός του δαφνοστεφούς στρατηγού κατά την εις την μονήν της Αγίας Λαύρας τελεσθείσαν ορκωμοσίαν."
Γιος του ήταν ο Γεώργιος Β. Πετιμεζάς. Άφησε ιστορικό αρχείο από εκατοντάδες έγγραφα, μεταξύ των οποίων και αυτοβιογραφία του.